Deze achtste aflevering begint in Westerbork, het doorgangskamp waar de Nederlandse joden worden samengebracht, voordat ze worden afgevoerd naar de vernietigingskampen in Polen. Om geen argwaan te wekken wordt door de Duitse commandant alles gedaan om Westerbork op een gewone stad te laten lijken. Kinderen gaan naar school. Volwassenen moeten werken. Er is een ziekenboeg, een naaiatelier en zelfs een theater waar de beste Joodse artiesten optreden. Zoals de vader van Roos (13 jaar, Amsterdam) die tijdens een optreden voor de commandant zijn uiterste best doet in de hoop te mogen blijven. Want niemand wil naar het onbekende oosten, van waar nog nooit iemand is teruggekeerd. Maar tevergeefs. Op de avond voor vertrek worden ook de namen van Roos en haar ouders genoemd. De volgende ochtend nemen zij afscheid en bereiken over de Boulevard de Misère de gereedstaande trein.
|
|
|
|
|
|
