Nadat opa Mulder is opgepakt, weigert hij de naam van de koerier te noemen die verzetskrantjes bij hem heeft achtergelaten - omdat het zijn kleindochter is. Daarom krijgt hij de doodstraf.
Johannes Hoogendoorn wordt op 10 maart 1944 ter dood veroordeeld en naar een dodencel gebracht, waar hij zijn laatste dagen doorbrengt.
Ze staat bij cel nummer 601, waar bloemen zijn neergelegd en een boek ligt.Je kunt de cel nog steeds bezoeken.
Ze opent het boek en zoekt de naam van Hoogendoorn. Daarna leest ze de teksten op de muren voor: spreuken, oproepen, data van executie.Hier zaten ook de achttien verzetsstrijders en stakers opgesloten die als eersten door de Duitsers werden doodgeschoten. Daarover is een gedicht geschreven.
Ze vouwt het gedicht open en begint te lezen.Een cel is maar twee meter lang en nauw twee meter breed...
Wel kleiner nog is het stuk grond, dat ik nu nog niet weet...
De voeten zijn tot stilstand gekomen en maken een draai.Maar waar ik naamloos rusten zal, mijn makkers bovendien...
Via de benen, de geboeide handen en het gescheurde overhemd komen we bij het gehavende gezicht van OPA MULDER. Stilte.wij waren achttien in getal, geen zal de avond zien.
LEGT AN!
OPA kijkt omhoog naar de lucht.FEUER!
DOEFF!!!... DOEFF!!... DOEFF! Het geweersalvo weergalmt tussen de toppen van de duinen. Als de camera omlaag-zakt, staat de PRESENTATRICE bij het monument voor gefusilleerde verzetsstrijders.Hier brachten vele landgenoten het offer van hun leven voor uw vrijheid.
