Terwijl Eva in handen van een serieverkrachter is gevallen, moet haar collega Marion mooi weer spelen tegenover een klagende burger.
En alsof dat nog niet voldoende is, word ik tegen de grond gesmeten!
Hij laat zich terugvallen in zijn stoel.Nu mag jij.
Stilte. Buiten het kantoor heerst totale hectiek in de kantoortuin en zijn AGENTEN koortsachtig aan het werk.Meneer Hofman...
MARION buigt zich naar voren en zoekt naar de juiste woorden.Dat u ons voortdurend klachten stuurt... is heel... heel...
Het gezicht van PIETER verstrakt. HOEBEN kucht.... prijzenswaardig.
Stilte. HOEBEN knikt instemmend. PIETER kijkt argwanend.Was iedereen maar zo oplettend en zo... betrokken als u.
PIETER draait wat ongemakkelijk op zijn stoel.Dan zou de politie het een stuk gemakkelijker hebben.
Een stuk!
Dat ik u heb laten vallen, was fout. Fout-fout-fout. Dat had u niet verdiend.
Door de onverwachte toon raakt PIETER van zijn apropos.Ach, ik doe wat ik kan.
En dat stellen wij zeer op prijs.
Als ik dat niet meteen liet blijken, dan spijt me dat verschrikkelijk.
Ze pakt haar kaartje en schuift het naar PIETER toe.Dus als u weer iets opmerkt... hier, laat het me direct weten.
PIETER knikt. Volkomen uit het veld geslagen door zoveel sympathie. MARION schudt zijn hand en daarna HOEBEN.Doen, hoor!
