INT. HUIS DONNA / WOONKAMER / MIDDAG 1

Gespannen sluipt Robin in haar gewone jas vanuit de gang de kamer in, waar niemand is te bekennen.

ROBIN

Chris?

Ook de keuken is verlaten.

ROBIN (CONT.)

(harder) Chris?!

Nog steeds geen reactie en Robin ademt opgelucht uit. Maar dan wordt een toilet doorgetrokken en een deur opengegooid.

CHRIS (O.S.)

Hier!

Gejaagd komt hij de kamer ingelopen.

CHRIS (CONT.)

Ze wil hiernaartoe komen!

Robin zucht: de ellende is nog lang niet voorbij.

CHRIS (CONT.)

Ik heb jouw adres niet gegeven natuurlijk, maar dat probeert ze los te krijgen via P&O.

ROBIN

Dat ontbrak er nog maar aan.

Chris grist een gouden gids van het bureau en ploft neer op de bank naast de telefoon.

CHRIS

We kunnen hier niet blijven! Ik boek een hotel. Pak jij je spullen?!

Hij pakt de hoorn van de haak en toetst snel een nummer in. Robin blijft gewoon staan.

ROBIN

(voorzichtig) Dit kan toch niet?!

Chris houdt de telefoonhoorn tegen z'n oor.

CHRIS

Nee! Maar ga jij dat haar uitleggen?!

Hij heeft verbinding:

CHRIS (IN TELEFOON, CONT.)

Ik wil graag een kamer reserveren voor meneer en mevrouw Jongerius.

ROBIN

Dit, bedoel ik. 'Wij'.

CHRIS (IN TELEFOON)

Even wachten, alstublieft.

Hij laat de hoorn zakken en kijkt Robin verbaasd aan.

CHRIS (CONT.)

Wat is er met 'ons'?

ROBIN

Hoe kunnen wij ooit een normale relatie hebben met twee huilende kinderen en een gebroken vrouw op de achtergrond?!

CHRIS

Wat had je dan verwacht? Dat ze me lachend zouden uitzwaaien?

Van heel in de verte klinkt een roepende stem:

RECEPTIONISTE (V.O., VIA TELEFOON)

Meneer? Meneer, bent u daar nog?!

CHRIS (TEGEN ROBIN)

Dat is de prijs die we moeten betalen.

Hij neemt de hoorn weer op.

CHRIS (IN TELEFOON, CONT.)

Ja. Met bad. Voor een week of drie.

ROBIN

Moeten we het dan wel doen?

CHRIS (IN TELEFOON)

Sorry.

Hij laat de hoorn weer zakken.

CHRIS (TEGEN ROBIN, CONT.)

Sterker nog: we hebben het al gedaan! Ik kan nou moeilijk terug.

ROBIN

En als je zegt dat het een vergissing was? Een midlife crisis of zo?

CHRIS

Nadat ik m'n trouwring heb doorgespoeld?!

Hij kijkt Robin doordringend aan.

CHRIS (CONT.)

Wij zouden voor elkaar kiezen. Weet je nog?! Uitgaan met z'n tweëen zonder onze liefde te hoeven verbergen? Daar mocht niemand anders tussenkomen.

Robin speelt nerveus met haar jas en Chris windt zich nog meer op:

CHRIS (CONT.)

Een weeklang heb je mij genegeerd, omdat ik de eerste keer niet ben opgestapt! Maar nu verlaat ik m'n gezin en jij laat me vallen!

ROBIN

Dit voelt gewoon ellendig.

CHRIS

Jij voelt je ellendig?! Hoe denk je dat ik me voel?! Als zo'n kleine jongen uit het raam hangt: 'Pap, waar ga je heen?'

ROBIN

(zacht) Daarom moet je ook terug.

CHRIS

Voor jou. Ik heb alles opgegeven voor jou.

ROBIN

En dat wil ik niet. Je moet terug.

CHRIS

Nee.

ROBIN

Komop Chris. Ze zullen je met open armen ontvangen.

CHRIS

Nee, ik blijf hier.

ROBIN

Dan ga ik.

Ze doet demonstratief haar jas dicht en als Chris niet reageert, loopt ze de kamer uit. Even later horen we de voordeur dichtslaan. Chris verzinkt in gepeins en is de telefoonhoorn in zijn hand helemaal vergeten.

RECEPTIONISTE (V.O., UIT TELEFOON)

Meneer?!

Chris wordt zich opeens bewust van de stem en neemt de hoorn weer op.

CHRIS

Ja?

RECEPTIONISTE (V.O., UIT TELEFOON)

Zal ik die kamer maar annuleren?

CHRIS

Mja.

Hij legt de hoorn terug op de haak en staart voor zich uit.