Tot groot onbegrip van directeur en publiek krijgt een stierenvechter medelijden met zijn tegenstander.
(Verbijsterd) Wat is dat voor stier?!
Jaaa, wat een monster, hè! Wat een beul!
Achter een bureau grijnst een zwaarlijvige DIRECTEUR.Zoiets heb ik nog nooit gezien.
Twee keer zo zwaar als normaal en die horens! Een maatje te groot voor jou zeker?
Dat valt wel mee.
(Verwonderd) Heb je ‘m al verslagen?
Ehh... nee. Ik vond het zielig.
De DIRECTEUR kijkt hem ongelovig aan. In de stilte horen we de menigte scanderen: LAFAARD! LAFAARD! LAFAARD!Zielig?
Ja, hij lijkt wel verlegen. Staat daar maar om zich heen te kijken naar het publiek.
Hij moet naar JOU kijken! Je moet ‘m uitdagen! Kijk zo! Olé! Olé!
Hij heeft een A4-tje van zijn bureau gegrist en wappert die als een rode lap in de lucht.Dat heb ik ook gedaan! Ik stond minutenlang te zwaaien en toen ie eindelijk kwam, gaf t’ie me een lik.
Een lik?
Ja, hij vindt me lief.
Woest graait de DIRECTEUR een vulpen van zijn bureau.Dan moet je ‘m boos maken! Prikken! Heb je ‘m geprikt?!
Tuurlijk heb ik ‘m geprikt. De picadores op hun paarden hebben ‘m geprikt, de banderilleros met hun speren, IEDEREEN heeft ‘m geprikt.
En werd hij woedend?!
Nee, hij vindt ons allemaal lief.
Onthutst ploft de DIRECTEUR achter zijn bureau neer en begint driftig door een ordnermap te bladeren.En ondertussen staan we volslagen voor schut. Moet je dat publiek horen.
In de verte scandeert het publiek: GELD TERUG! GELD TERUG!Ik snap er niets van. Een Afrikaanse buffel van twee meter hoog. Oersterk. Kijk.
Hij draait de ordnermap naar de TORERO toe.Ja, ik zie het. Eén meter breed, melkproductie... Hè?!
De DIRECTEUR trekt de map weer naar zich toe.Melkproductie... negen liter per dag.
Verbijsterd laat de TORERO zich in een stoel zakken.Het is een koe!
Het gejoel van het publiek is oorverdovend: LOSERS! LOSERS!Er staat een koe in de ring!
Ja... Ja... En we kunnen niet meer terug. Nou moet hij eraan ook.
De TORERO kijkt hem ongelovig aan.Nee-ee! Ik ga niet vechten met een koe! Ik heb ook m’n trots.
Er zit niets anders op. Het publiek wil bloed zien. Dus doe het snel.
Maar het is zo’n lief ding. Ze huppelt als een jong hondje achter me aan.
Meteen de genadeslag: tsjakka!
Ik kan het niet!
Driftig graait de DIRECTEUR het zwaardje uit zijn handen.Dan doe ik het wel!
Nee! Nee! Misschien heeft ze wel kalfjes!
Maar de DIRECTEUR heeft het kantoor al verlaten. Moedeloos trekt de TORERO de zwarte steek van zijn hoofd en draait de ordnermap weer naar zich toe.Vergeef ons, lieve koe.
In de verte barst opeens een donderend boegeroep los en in de openstaande deur verschijnt een aangeslagen DIRECTEUR.(Zwakjes) Ik kan het ook niet.
Die ogen, hè.
Ja, die droevige runderogen.
