INT. BOOTHUIS / AVOND

FLASHBACK: De televisiebeelden kolken verder in het hoofd van Sam. Ze herbeleeft de ogenblikken na de ramp: het witte gezicht van Marco in het kolkende water, zijn geschreeuw.
En dan het gezicht van Anton.
Hij blijkt werkelijk in het boothuis te staan en kijkt naar Sam.
Dan zien we wat hij ziet: Sam zit in een wit nachthemd in een hoek van het boothuis voor zich uit te staren. Iedere kleur is uit haar lichaam weggetrokken, zodat het lijkt alsof ze van was is.

ANTON

Baby.

Sam kijkt hem onbewogen aan, alsof hij slechts een schim is.

ANTON (CONT.)

Ik kom afscheid nemen.

SAM

We hebben lang geleden al afscheid genomen.

ANTON

Ik had je graag meegenomen... Maar alles wat ik aanraak, maak ik kapot.

Hij streelt met een hand over haar gezicht.

ANTON (CONT.)

Het ga je goed, Sam. En denk nog eens aan mij.

SAM

Anton is dood.

Anton pakt haar hoofd met beide handen en kust haar zachtjes.

ANTON

Ja, Anton is dood.

Hij staat op en loopt naar de deur. Nog één keer kijkt hij om en dan is hij weg.