INT. HUIS JASPER / WOONKAMER / MIDDAG

Op de bank ligt een opengeklapte reiskoffer, gevuld met keurig opgevouwen kleding, een toilettas en stevige schoenen. Jasper staat midden in de kamer met een strak gezicht. Hij heeft net Donna binnengelaten die met een mapje vol paperassen de gang uitkomt. Door haar emotionele uitval van die ochtend heerst er een onaangename spanning tussen beiden. Ze knikt naar de koffer en doet een poging het ijs te breken:

DONNA

Al aan het inpakken?

JASPER

(toonloos) Ja, als Anouk thuiskomt, vertrekken we meteen.

DONNA

Is het niet te koud voor dat rode overhemd?

JASPER

Donna, wat kom je doen?

DONNA

Ik ehh...

Ze zoekt naar een juiste ingang.

DONNA (CONT.)

Ik kom net bij de bank vandaan. Voor een lening. Maar die heb ik niet gekregen. Geen diploma's, geen ervaring en te weinig inkomsten.

Jasper luistert onbewogen toe.

DONNA (CONT.)

Daarom wil ik jou vragen borg te staan.

Jasper is overdonderd.

JASPER

Waar haal je het lef vandaan?!

DONNA

(rustig) Voor zestigduizend euro.

JASPER

Eerst ga je tekeer, omdat ik de kinderen wil meenemen...

DONNA

Ik zorg voor de aflossing bij de bank. Dus jij hebt er verder geen omkijken naar.

JASPER

... maar als je geld nodig hebt, sta je meteen weer voor de deur.

DONNA

Eigenlijk heb ik alleen een handtekening nodig.

JASPER

(resoluut) Nee!

Meteen sarcastisch eroverheen:

JASPER (CONT.)

Hoe wou je die lening aflossen?! Met die Chinese prullen?!

Donna laat zich niet provoceren en vouwt haar mapje open met het businessplan.

DONNA

Twintigduizend na vier maanden. En veertigduizend met rente in de zes maanden daarna.

JASPER

Ha-ha! Zegt iemand die zelf nog nooit een belastingformulier heeft ingevuld!

Onaangedaan legt Donna het mapje open op tafel en schuift een overzicht met de terugbetalingsregeling naar Jasper toe. Zijn gelach verzwakt enigszins bij het zien van de professionele vormgeving. Hij gooit het blaadje weer terug.

JASPER (CONT.)

Je moeder zeker?!

Hij gooit het blaadje weer terug.

JASPER

De bank heeft groot gelijk om jou een lening te weigeren. Die hebben een neus voor kapitaalvernietiging. En waarom zou ik hun expertise in twijfel trekken?!

DONNA

Omdat het ook in jouw belang is.

Die logica ontgaat Jasper.

DONNA (CONT.)

Als mijn zaak een succes wordt, ben jij verlost van je maandelijkse alimentatie.

JASPER

En zo niet, m’n zestigduizend euro.

DONNA

Dat hangt van mijn capaciteiten af.

Voor het eerst kijken ze elkaar echt aan.

DONNA (CONT.)

Denk je dat ik zo'n zaak kan runnen? Help me dan. En anders doe je het niet.

Jasper aarzelt.

JASPER

Zestigduizend is een hoop geld. Wat zijn mijn garanties?

Donna haalt haar schouders op.

DONNA

Geen. Maar je geeft me wel de kans een eigen leven op te bouwen. Jij hebt een nieuw leven. Ik ben nog geen stap verder gekomen sinds onze scheiding.

Jasper denkt na. Stilte.

JASPER

Okee, ik doe het.

Donna knikt zonder enig spoor van euforie of triomf. Ze steekt hem haar hand toe en hij neemt hem aan.

JASPER (CONT.)

Ik hoop niet dat dit de vergissing van m'n leven is.

Terwijl Donna al richting gang loopt:

DONNA

Nee hoor, die hebben we al gemaakt.

Vlak voordat ze in de gang verdwijnt:

DONNA (CONT.)

O ja, halen jullie vanavond de kinderen op? Ik heb hun kleren al ingepakt.

Jasper kijkt haar verbaasd aan.

DONNA (CONT.)

Het was kinderachtig van mij om vanochtend zo te reageren. Neem ze maar mee naar de Ardennen. Daar zijn ze wel aan toe. En jij ook.

Donna verdwijnt de gang in en wordt nagekeken door Jasper