Donna relativeert de 'wijze woorden' van Menno tegen zijn cursisten, maar dat zet hij haar op subtiele wijze betaald.
(samenzweerderig)Een deur van het Baule-volk. Hierop zie je wat erachter zit.
Ze houdt de deur met beide handen overeind voor een klant, die helemaal wordt meegezogen in haar verhaal en wijst naar een ingekerfde afbeelding.Hondenkoppen?
Dat zullen we nooit weten. Want vaak is zo'n deur het enige dat overblijft, als het huis in rook is opgegaan.
Op de achtergrond komt Donna de winkel binnen en loopt direct door naar de balie. Ze haalt het kasboek tevoorschijn en begint het geconcentreerd door te nemen, waarbij ze af en toe wat cijfers opschrijft.Natuurlijk kost dat moeite. Jarenlang zit je in een rollen-patroon, waarin zij de dienst uitmaakt. Van de schoolkeuze voor je kinderen tot de kleur van je overhemd!
Geamuseerd kijkt Donna naar Menno in de koffiehoek en een glimlachje verschijnt op haar lippen. Ze trekt een rekenmachientje naar zich toe en begint een aantal cijfers in te toetsen.En wil je dat doorbreken, dan krijg je verzet. Logisch. Want zij wil die macht niet uit handen geven.
Zonder op te kijken van haar werk, slaakt Donna een relativerende: tsss. Een cursist begint de gebruikte kopjes te verzamelen, terwijl een ander alvast langs de balie richting cursusruimte loopt.Moet je het dan maar niet doen?
Hij laat een dramatische pauze vallen en kijkt de overgebleven cursisten aan.Natuurlijk niet. Want waar gaat het nou om?! Haar irritatie of jouw geluk?
(fluistert vertederd)Hij doet wel heel stoer, maar privé stelt het niets voor, hoor.
De cursist blijft voor de gang naar de cursusruimte staan en kijkt naar Donna die hem samenzweerderig toelacht en met haar hoofd naar Menno gebaart.Maakt hij ontbijtjes en zo. Heel schattig.
De cursist kijkt verbaasd naar Menno die verder praat in de koffiehoek.(verbaasd)Waarom zegt hij dat dan?!
Donna haalt haar schouders op en begint zelf te filosoferen:(behulpzaam)Wat een man zegt en wat hij doet, zijn twee totaal verschillende dingen. Hoe groter de mond, hoe kleiner het hart.
In de koffiehoek maakt Menno een einde aan zijn verhaal:Maar daarvoor zijn jullie hier ook: om je eigen kracht te leren kennen en die strijd te winnen.
Donna schiet half in de lach.(vertederd)Dat mocht hij willen.
In de koffiehoek heeft Menno haar reactie opgemerkt en hij dirigeert de overige cursisten richting cursusruimte. Donna buigt zich snel weer over haar kasboek en reken-machine. Als ze het laatste totaal heeft berekend, zet ze er een dikke streep onder en kijkt er bedachtzaam naar.Geven we korting op deze deur? Hij is beschadigd.
Donna kijkt opzij naar Loretta die met de Afrikaanse deur naar haar toegekomen is. Ook de klant komt er belangstellend bij staan.Het is antiek! Dat hóort zo. En hij kost gewoon...
Ze haalt de winkelbrochure tevoorschijn en bladert er snel doorheen.Twaalfhonderd euro.
Loretta draait zich naar de klant en die denkt na.Heeft ze ingekocht voor de helft.
Donna draait zich sprakeloos naar Menno toe, die grijnzend achter zijn cursisten aan verdwijnt in de cursusruimte.
