INT. SEH / BEHANDELKAMER 3 / AVOND

Frank zit nog steeds rechtop in bed en staart voor zich uit. Jasmijn staat met haar rug naar hem toe bij een wasbak en houdt hem via de spiegel met schichtige blikken in de gaten. Ondertussen vult ze met trillende vingers een spuit met de anti-psychotica Haldol. Alsof ze zichzelf probeert gerust te stellen:

JASMIJN (VIA SPIEGEL TEGEN FRANK)

(nerveus glimlachend) Het duurt maar een kwartiertje. Eerst een kous. Watten eroverheen. En dan kunststof gips. We hebben het in alle kleuren.

Ze schenkt een glas water in.

JASMIJN (CONT)

Wat wil je? Knalgeel? Gifgroen?

Frank kijkt haar aan via de spiegel.

FRANK

En dan mag ik naar huis?

Jasmijn voelt de adem in haar keel stokken:

JASMIJN

Dat... Dat hangt van de dokter af.

FRANK

Waarom zou die me hier willen houden?

Jasmijn verzamelt even moed en draait zich dan met de gevulde spuit om. Met een vriendelijk gezicht komt ze naar Frank toe.

JASMIJN

Voor controle. Wie weet wat je allemaal nog mankeert?! (Corrigeert zichzelf) Je long kan wel zijn geperforeerd. Of misschien is je bloedcirculatie gestoord ehh... ontregeld.

Op dit moment kijkt Astrid even naar binnen.

ASTRID

Hoe gaat alles hier?

Jasmijn is overvallen door haar binnenkomst en probeert geruststellend te glimlachen, hoewel ze helemaal staat te trillen:

JASMIJN

Super.

Ter bevestiging kijkt ze even naar Frank, maar die zit met zijn gedachten ergens anders. Astrid knipoogt naar Jasmijn:

ASTRID

Zie je wel.

En ze is weer vertrokken. De ongemakkelijke spanning keert dubbel en dwars terug. Jasmijn komt met de spuit bij Frank en wil een plek op zijn arm schoonwrijven, maar hij ontwijkt haar.

FRANK

(rustig) Wat is dat?

JASMIJN

(zonder een spier te vertrekken) Gewoon. Heeft de dokter voorgeschreven.

FRANK

Wat is het dan?

JASMIJN

Het bevordert de rust. Je wordt er kalm van.

FRANK

Ik wil weten WAT het is.

Jasmijn begrijpt dat ze er niet meer omheen kan:

JASMIJN

(Luchtig) Haldol of zoiets.

FRANK

(oprecht verbaasd) Anti-psychotica? Waarom krijg ik dat NU? Het gaat al anderhalf jaar goed met mij.

JASMIJN

Ehh... Voorzorg, denk ik.

FRANK

Eens een gek, altijd een gek?

JASMIJN

Nee. Gewoon om alle risico's uit te sluiten. Dat kan toch nooit kwaad?!

FRANK

Wat weet jij er nou van?!

Jasmijn probeert haar autoriteit te herwinnen:

JASMIJN

Meer dan genoeg, lijkt me. Ik heb...

FRANK (ONDERBREEKT)

Echt?! Weet jij wat het is om kwijlend op de bank te liggen, terwijl je kinderen met hun vriendjes spelen?! Om hun blikken te voelen als je niet kunt ophouden met trillen? Weet jij wat het is om je zoontje te zien vallen en-het-doet-je-helemaal-niets?! (Hij tikt op z’n borst) Dood van binnen en van buiten.

Terwijl hij met z'n hand naar z'n jas graait, kijkt hij Jasmijn aan. Zij is geraakt door zijn emotionele uitbarsting. Hij haalt een foto van zijn zoontje tevoorschijn en streelt er met z'n hand over:

FRANK (CONT)

(zacht) Alex. M'n jochie.

Hij laat de foto aan Jasmijn zien:

JASMIJN

(Schor) Mooi.

Een foto van een gelukkig gezin komt tevoorschijn. Frank laat zijn vinger over de contouren van zijn dochtertje glijden.

FRANK

(Zacht) M'n kleine meid. Volgende maand wordt ze zes.

Terwijl hij liefdevol naar de foto's blijft kijken, vecht Jasmijn tegen haar tranen.

FRANK (CONT)

Wat hebben zij nou aan een vader die futloos op z'n bed ligt? Ik wil met hun ravotten en lachen. Ik wil een goede papa voor hun zijn.

Jasmijn drukt haar hand voor haar mond om zichzelf in bedwang te houden.

BART (VO)

Alleen als die psychopaat naar de PAAZ verhuist, hebben we een plaats vrij.

ASTRID (VO)

Dan moet daar wel eerst een plek voor hem worden gevonden.